Druga połowa września to okres, w którym uczniowie przestają żyć wakacyjnymi wspomnieniami i przyzwyczajają się do szkolnej rzeczywistości. To także moment, w którym topnieją, towarzyszące im zwykle na początku roku szkolnego, pierwsze ambicje o sumiennej nauce. Ważne, by rodzice nie przegapili tego momentu i spróbowali zachęcić swoją pociechę do nauki. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić, dlatego dla wszystkich rodziców przygotowaliśmy krótki poradnik o motywowaniu dzieci do szkolnych obowiązków.

Ile dzieci, tyle motywacji

Zanim rozpoczniemy wyliczanie zasad, zgodnie z którymi możesz dopingować swoje dzieci do nauki, warto zapamiętać, że z tego worka propozycji motywacyjnych trzeba korzystać z głową. Nie wszystkie sposoby będą działać w ten sam sposób we wszystkich przypadkach. Każde dziecko, podobnie jak każdy z nas, jest inne. Każde motywuje coś innego, każde będzie inaczej reagować na różne sposoby pomocy ze strony dorosłych. Dlatego też warto podejść do tematu elastycznie i dobierać metody w zależności od swojej pociechy i jej indywidualnych predyspozycji. We wszystkich niżej wspomnianych metodach motywowania dziecka do nauki nieodzowne jest zaangażowanie rodzica. Bez Twoich dobrych intencji (nie mylić z własnymi ambicjami!) i regularnej pracy z dzieckiem (nie mylić z pracą za dziecko!) młody człowiek, wcześniej czy później, może stracić zapał do nauki.

Teoria w praktyce

Pokaż swojemu dziecku praktyczne zastosowania tego, czego uczy się w szkole. Życiowe przykłady użycia podręcznikowej teorii zawsze działają na wyobraźnię. Stwórz warunki do tego, by w odrabianiu zadań lub przygotowaniu do sprawdzianu korzystało z różnych zmysłów. Nauczanie polisensoryczne jest dużo bardziej skuteczne niż pamięciowe. Przykłady? Bardzo proszę! Nauka historii przez komiksy i opowiadania, geografii podczas wycieczek terenowych, matematyki przez gotowanie posiłków (dodawanie, dzielenie podczas przygotowania składników), j. polski przez pisanie do siebie listów lub tworzenie plakatów – oto niektóre propozycje twórczego zastosowania różnych metod w przygotowaniu do zajęć szkolnych.

Zadanie to wyzwanie!

Pokazuj uczenie się jako wyzwania, które stoją przed dzieckiem. Wyzwoli to dodatkową motywację wewnętrzną i da większą satysfakcję z realizacji kolejnych celów. Ważne jest, by dziecko z tym wyzwaniem mierzyło się samo, ze świadomością, że może skorzystać z pomocy dorosłych w razie problemów. Szkolne obowiązki to wyzwanie dla dziecka, nie dla opiekunów.

Twoje oceny ważniejsze niż szkolne

Dla dziecka opinia rodzica jest najważniejsza na świecie. Niezależnie od tego, jak demonstruje swoją obojętność, wiedz, że to, co usłyszy od rodzica jest dla niego istotne. Opiekunowie powinni przykładać dużą wagę do tego, w jakich sytuacjach chwalą i krytykują młodego człowieka. Zachowanie balansu między tymi komunikatami jest arcytrudnym zadaniem, które wymaga opanowania emocji i obiektywizmu. Nie chwal dziecka zbyt często, bo nie tylko może ono poczuć się lepsze na tle rówieśników, ale także przyzwyczaić się do komplementów pod byle pretekstem. Z drugiej strony nadmierna krytyka i zawyżone wymagania mogą prowadzić do zniechęcenia i zamknięcia w sobie. Doceniaj próby i wytrwałość, nie tylko efekty. Staraj się często wspominać o wartościowych zachowaniach, które wymagały od dziecka wyboru trudniejszej drogi.

Nikt z nas nie jest doskonały

Jednym z najgorszych grzechów rodziców jest porównywanie dzieciaków z ich rówieśnikami lub rodzeństwem. Jego najgorszą wersją jest ta, w której zawsze równamy wzwyż chcąc jeszcze bardziej zmotywować dzieciaki. Stawia to nasze dziecko w roli wiecznie przegranego i słabszego. Wszyscy, także my, dorośli, popełniamy błędy. Warto mówić o nich dziecku. Młody człowiek nie może wzrastać w poczuciu, że wszyscy wkoło są lepsi od niego i nieomylni. Takie przekonanie będzie zgubne dla jego poczucia wartości i może się za nim ciągnąć także na długo po zakończeniu szkoły.

Nauka jest dla nas ważna

Nadaj priorytet obowiązkom szkolnym. Staraj się wydzielić stałą część dnia na naukę i odrabianie zadań. Niech będzie to czas, w którym wszyscy domownicy poświęcają się swoim obowiązkom, a przynajmniej nie zajmują się czynnościami, które mogą odciągnąć uwagę ucznia od podręczników (np. oglądanie TV, sprzątanie, wizyty znajomych). Pokażesz dziecku w ten sposób, że nauka to nie tylko przykra konieczność, ale także ważny aspekt rozwoju człowieka, któremu warto poświęcać czas regularnie.

Pasja do nauki, nauka do pasji

Wielce prawdopodobne, że Twoje dziecko nie jest omnibusem i ma swoje preferencje – lubi niektóre przedmioty, a do innych podchodzi z niechęcią. Nie wymagaj od niego jednakowej sympatii do wszystkich zajęć szkolnych. Ważną rolą rodzica w procesie dorastania dziecka jest umiejętne odkrywanie i rozwijanie jego talentów. Jeśli zauważasz, że dziecko świetnie radzi sobie z przedmiotami przyrodniczymi i chętnie się ich uczy, pomyśl o zajęciach dodatkowych z tej dziedziny. Pozwolą one nie tylko zdobyć dodatkową wiedzę i wzbudzić ciekawość świata, ale pokażą, że nauka jest “fajna”, a dodatkowe kompetencje można zdobywać również poza murami szkoły.